(Note: Many times I have tried writing poems in Tagalog for the purpose of exercising my skill in written vernacular. I have tried writing about the things around me, the people I meet, the peculiar things in order to sound funny, but most of the time, I fail. But unless my One True Love prompts me to write down what my cup has been running over about, I could not write a Tagalog poem worthy enough to share with my friends. Because unless the words come from a praying soul, I could not write with satisfaction.
I wrote this poem last June 18, 2010.)
HILING
Isang araw
ako ay namulat
dahil ang mga binti'y
pinupulikat, kahahanap
ng pambili ng mailap na
kaligayahan.
Tinahak ang Ayala,
nilibot ang bilihan
upang mainggit lamang
sa mga nakikitang
karangyaan.
Isang araw
may isang kaluluwa;
Nais manalangin
sa lumikha sa kanya:
"Ang aking mga mata'y
nabuksan na.
Nakita ko ang luho,
ang himiga sa kwarta
at lustayin ang magiging bunga
ng aking pagpapagal.
Nguni't narito ako
humihiling---
na alising ang kalayawan
at pita ng sariling laman.
Pagka't ang nais ko
ay Iyong kalakasan;
Ang Iyong mga Kamay
na nagpupunas
ng aking mga luha.
Pagka't Ikaw,
Ikaw ang aking bahagi:
Kaganapan nitong buhay
na Iyo ring pag-aari."
