Tuesday, August 31, 2010

Closures

Closures.

May problema ako dyan.

Ilang beses ko na bang sinabi sa kanya na tapos na kami? Siguro sa loob ng isang buwan, 2 beses?

Parang nung isang gabi lang (Aug 30th). It's been 4 years. Two years together, 2 years apart. Gustuhin ko mang bumalik, o gustuhin man nya, ano naman ang babalikan namin?

Masakit mang isipin na andito parin ako, haayyy. Basta. Oo, umiyak ako, may problema?

Monday, August 23, 2010

Dahil wala akong ma-post...!

Hello, ako si Shel. Theziel Mae Bonuel Gomez ang full name ko. Oh diba ang taray. Combination sya ng pangalan ng Tatay (Niel) at Nanay (Thez) ko. Oh kayo na mag-combine.

I was a research assistant here in our (malamang) company. Within a month, I became the Executive Assistant. Bakit? Siguro kasi dahil dun sa market research na ginawa ko. At, mahirap mang paniwalaan, dahil narin sa natawa ang boss ko (Presidente ng kumpanya) dahil sumasagot daw ako. I mean, lumalaban kumbaga, at hindi nahihiyang magsalita.

But above everything else, I was blessed with this position because of God's grace. His gracious provision lead me to this career. It's not because I prayed for it. It's not because I was passionately giving my tithes. It's all because God is faithful, and He keeps His Word for the sake of His glory.

(kapag sinipag na ko, ikukwento ko ang buhay ko sa sangkatauhan hehe)

Sa ngayon, I'm enjoying my single life (nagka-boypren na ko for 2 years pero kumalas ako pagkatapos ng 2 years na pakikipag-debate sa Lord na kaya ko syang maakay).

Hindi pa ko ready sa lablayp. Ayoko pa. Kahit pa magpatirapa ka sa harapan ko para magpapansin, AYOKO NA MUNA. Gusto ko muna mag-grow sa Lord, at magkaroon ng mas intimate pa na relasyon sa Kanya. Although may isang tao na 6 years ko nang crush (at parang higit pa don), wala namang pag-asa yon hahaha! Basta, alam ng friends ko kung bakit (kasi pare-pareho kami ng tadhana).

Ayan. Wala na akong makwento. Gustuhin ko mang ikwento ang recent troubles ng puso ko, tsaka na lang. Alam mo kung bakit? Kasi malapit na ko umuwi ng bahay.

Monday, August 9, 2010

Pretense Worldwide

He held on to me
like he needed me
like he wanted to tell
this wondering soul
that it was loved
was never taken for granted.

He held on to me
as if it was not his plan
to let me go;
to take away
my lonely wish
to be with him forever.

He held on to me
and looked into my eyes
yet he did not see the truth
that I knew---
I always knew
that he lies.